واژه عيد در اصل از فعل عاد (عود) يعود اشتقاق يافته است. معاني مختلفي براي آن ذکر کرده‏اند، از جمله: «خوي گرفته‏»، «هر چه باز آيد از اندوه و بيماري و غم و انديشه و مانند آن‏»، «روز فراهم آمدن قوم‏»، «هر روز که در آن، انجمن يا تذکار فضيلت مند يا حادثه بزرگي باشد»، گويند از آن رو به اين نام خوانده شده است که هر سال شادي نويني باز آرد. (1) ابن منظور در لسان العرب گفته است که برخي بر آن هستند که اصل واژه عيد از «عادة‏» است، زيرا آنان (قوم)، بر جمع آمدن در آن روز، عادت کرده‏اند. (2) چنانکه گفته شده است: القلب يعتاده من حبها عيد. و نيز يزيد بن حکم ثقفي در ستايش سليمان بن عبد الملک گفته است: امسي باسماء هذا القلب معمودا اذا اقول صحا يعتاده عيدا (3) به گفته ازهري: عيد در نزد عرب، زماني است که در آن شادي‏ها و يا اندوه‏ها، باز مي‏گردد و تکرار مي‏شود. ابن اعرابي آن را منحصر به شادي‏ها دانسته است. (4)